Мое личное оценочное суждение:  Балада пра камсамольскі білет У. Мулявін - А. Куляшоў Цьвёрда трымаўся юнак на дапросе, Тоячы словы і думкі свае. Вораг-жандарм дакурыў папяросу І камсамольскі білет аддае - Вось і білет твой, - сказаў ён ласкава, - І ад яго на вачах у людзей Ты адцурайся; выгодная справа: Жыць застанесься,- жыцьцё даражэй. Што ў ім карыснага? Кніжка, ня болей Кніжку спалі, і размовам канец! - Не, не спалю! - адказаў камсамолец, Хай лепей сэрца мне спаліць сьвінец! - Ты не згаджаесься? Вельмі шкадую. Кінь свой білет у палонку тады. - Не, я ня кіну ў ваду ледзяную, Сам лепш зайдуся ад лютай вады. - Добра, хай будзе па-твойму. - На гэтым Доўгі і нудны спыніўся дапрос. І юнака з камсамольскім білетам Босага гоняць на люты мароз Там ён абліты вадой ледзяною, К сэрцу рукою білет прыціскаў, Быццам білет пад сцюдзёнай вадою Сэрцу юнацкаму стыць не даваў Так і стаяў, смеючыся над катам Доўга па целу сьцякала вада; Так і застаўся стаяць каля хаты, Быццам з чысьцюткага літы ільда Так і стаіць як жывы перад намі, Так і стаіць, прыціскае білет, І не развітваецца зь сябрамі, І прастаіць яшчэ тысячы лет. Ды не карой ледзяною пакрыты, Ды не абліты вадой ледзяной,- Выліты з бронзы і сонцам абліты Будзе ён вечна стаяць над зямлёй.
Олегу Викторовичу Карандееву посвящается - гони отсюда свою шайку!!!!